Prace nad satelitą PW-Sat2 trwają od 2013 roku. W połowie 2015 r. wkroczyły w kolejny etap – fazę C, która zakończy się zamknięciem projektowej części misji oraz serią pierwszych testów komponentów satelity.
PW-Sat2 to drugi satelita studencki budowany w Polsce. Projekt realizowany jest przez zespół ponad trzydziestu członków Studenckiego Koła Astronautycznego Politechniki Warszawskiej. To mały satelita w standardzie CubeSat 2U, czyli o wymiarach ok. 20 x 10 x 10 cm, którego podstawową misją jest przetestowanie innowacyjnego systemu deorbitacji w postaci żagla o powierzchni 4 m2. Najpóźniej dwa miesiące po umieszczeniu na orbicie nastąpi uwolnienie żagla ze specjalnie skonstruowanego zasobnika o średnicy ok. 80 mm. W ten sposób opór aerodynamiczny PW-Sata2 znacznie wzrośnie, co przyśpieszy obniżanie orbity satelity. Według analiz zespołu rozwiązanie to skróci czas deorbitacji w najlepszym wypadku z ponad 20 lat do nawet kilku miesięcy (dla orbity 700 km SSO).
Zastosowanie takiego systemu w innych satelitach pozwoliłoby w przyszłości na ograniczenie problemu kosmicznych śmieci. Otwarcie żagla deorbitacyjnego zarejestrują dwie kamery umieszczone na pokładzie PWSata2. Kolejnym testowanym eksperymentem będzie czujnik słoneczny służący do wyznaczenia orientacji satelity w przestrzeni na podstawie kąta padania promieni słonecznych na czujniki światła (ALS – ambient light sensor). PW-Sat2 będzie także wyposażony w rozkładane panele słoneczne, które poprawią efektywność zbierania energii niezbędnej do zasilania satelity. Zawiasy tych paneli oraz pozostałe eksperymenty są pracami dyplomowymi członków zespołu.
Obecnie prace nad PW-Satem2 znajdują się w fazie C. Oznacza to, że na tym etapie dopracowywane są ostatnie zagadnienia projektowe. Szczegóły projektu zostaną zamieszczone w dokumentacji fazy C, którą zespół planuje opublikować w najbliższych miesiącach. Po ich ukończeniu zespół przystąpi do wytworzenia, integracji i testowania satelity. Następnym etapem będzie już wystrzelenie PW-Sata2 na orbitę. Według planu nastąpi ono przed końcem 2017 roku.
Z końcem 2015 roku PW-Sat2 otrzymał 180 tys. € dofinansowania z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, które przeznaczy na wyniesienie satelity na orbitę.
Projekt pozyskał także dwóch nowych partnerów strategicznych: firmy Future Processing Sp. z o.o. oraz FP Instruments Sp. z o.o.. Dzięki nawiązanej współpracy zespół PW-Sat2 otrzymał komputer pokładowy. Jest to niezbędny element projektu PWSat2 do realizacji kolejnych etapów prac oraz pełnego wykonania misji satelity. Partnerzy zaoferowali również wsparcie merytoryczne projektu. Specjaliści z obu firm doradzają studentom przy tworzeniu oprogramowania zarządzającego misją i wszystkimi podsystemami satelity oraz testowaniu opracowanych rozwiązań.
W ciągu ostatnich miesięcy zespół przeprowadził serię warsztatów obejmujących najważniejsze punkty tej fazy projektowania, czyli plan testów i integracji oraz plan misji PW-Sata2.
Zespół PW-Sata2 wziął udział również w warsztatach dla młodych inżynierów kosmicznych prowadzonych przez Davida Evansa, menadżera projektu ESA OPS-SAT. W dniach 5-8 kwietnia poprowadził on na Politechnice Warszawskiej cykl wykładów pod hasłem „The Ladybird Guide to Spacecraft Operations”. Specjalnie dla zespołu PW-Sata2 przeprowadził również spotkanie, w czasie którego podzielił się swoją specjalistyczną wiedzą i wraz z zespołem OPS-SAT zrecenzował dotychczasową dokumentację projektu.
Pomimo otrzymanego dofinansowania, koszt projektu wciąż przekracza „studencki budżet” zespołu. Uzyskane fundusze być może pokryją koszty startu, jednak zespół musi sfinansować również dokończenie budowy satelity (ok. 20 000€) i przeprowadzenie testów kwalifikacyjnych do lotu (wstępnie kolejne 20 000 €). Większość kosztów to wykonanie struktury mechanicznej satelity (zasobnik żagla, żagiel, zawiasy) oraz kampania testowa. Studenci ciągle poszukują brakującej kwoty, dlatego zapraszają do kontaktu wszystkich zainteresowanych przez stronę internetową www.pw-sat.pl, gdzie już można znaleźć najnowszą broszurę z materiałami informacyjnymi w języku polskim i angielskim.
Dziękujemy Pani Alicji Kasjanowicz z SKA za nadesłanie tekstu.
Źródło: Kosmonauta.net