Jak zrozumieć zaskakującą złożoność procesów geologicznych na Plutonie? Z pomocą pospieszyli naukowcy z zespołu misji New Horizons, którzy stworzyli geologiczne mapy, które pozwalają zrozumieć różnorodność form terenu i historię ewolucji powierzchni Plutona.
Powyższa mapa obejmuje fragment powierzchni Plutona o wysokości 2070 km obejmujący rozległe równiny lodu azotowego nazwane nieformalnie Sputnik Planum oraz otaczające je obszary. Jak widać na legendzie opisującej mapę poniżej – na mapę nałożono barwy, które odpowiadają różnym formom geologicznym. Każdy rodzaj terenu został zdefiniowany na podstawie tekstury i morfologii, np. gładki, popękany, poprzecinany pasmami wzgórz. Dokładność określenia danego fragmentu zależy bezpośrednio od rozdzielczości zdjęć danego obszaru. Cały obszar przedstawiony na tej mapie został zobrazowany przez sondę w skali 320 metrów na piksel lub lepszej – dlatego też naukowcy mogli stosunkowo dokładnie określić poszczególne elementy tego obszaru.
Różne niebieskie i zielonkawe fragmenty wypełniające środek mapy przedstawiają różne formy terenu widziane na Sputnik Planum, od komórkowych obszarów w centrum i na północy do gładkich równin na południu. Czarnymi liniami zaznaczono pęknięcia, które widoczne są między obszarami komórkowymi w lodzie azotowym. Kolorem fioletowym zaznaczono chaotyczne pasma górskie znajdujące się przy zachodnich granicach Sputnik Planum, a różowym – rozproszone, pływające wzgórza przy wschodniej krawędzi. Prawdopodobny kriowulkan nieformalnie zwany Wright Mons zaznaczony jest kolorem czerwonym w południowym rogu mapy. Poszarpane, chropowate wyżyny zwane Cthulhu Regio przedstawione są kolorem ciemnobrązowym przy zachodniej krawędzi, a znajdujące się w tym regionie żółte plamki oznaczają duże kratery impaktowe.
Poprzez badanie w jaki sposób granice między poszczególnymi fragmentami oddziałują ze sobą naukowcy z zespołu misji New Horizons mogą spróbować określić, które warstwy nachodzą na które, co pozwoli na stworzenie chronologii powstawania poszczególnych fragmentów. Dla przykładu żółte kratery (po lewej stronie, przy zachodniej krawędzi mapy) musiały powstać po tym jak uformowały się otaczające je tereny. Tworzenie map tego rodzaju jest bardzo ważne przy próbach zrozumienia jakie procesy i kiedy zachodziły na powierzchni Plutona.
Mapa stanowiąca podstawę tej powyższej mapy geologicznej oparta jest na 12 zdjęciach uzyskanych za pomocą instrumentu Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) w rozdzielczości 390 metrów na piksel. Mozaika została wykonana z odległości ok. 77 300 kilometrów od Plutona około 100 minut przed maksymalnym zbliżeniem sondy New Horizons do Plutona 14 lipca 2015 roku.
Źródło: NASA
Co Wam najbardziej podoba się na powierzchni Plutona? Podzielcie się swoimi spostrzeżeniami nt. misji New Horizons w komentarzach poniżej.