Teleskop Kosmiczny Hubble’a wykonał ostatnio zdjęcie nieregularnej galaktyki karłowatej Leo A oddalonej od nas o 2,6 miliona lat świetlnych. Naukowcy przyglądają się tej galaktyce z uwagą, bowiem może ona dostarczyć nam cennych informacji o procesach ewolucji galaktyk, dzięki temu, że jest bardzo charakterystyczna i znajduje się stosunkowo blisko nas. Co ciekawe, gwiazdy w niej są tak rzadko rozmieszczone, że spoglądając na nią, można dostrzec także inne galaktyki znajdujące się daleko za nią.
Badania galaktyk karłowatych takich jak ta stanowi źródło cennych informacji o ewolucji i procesie rozrastania się galaktyk. Z racji tego, że są to galaktyki małe i stosunkowo słabe, badacze zazwyczaj ograniczają się do tych, które znajdują się w naszym galaktycznym otoczeniu. Te, które znajdują się dalej, są po prostu zbyt ciemne.
Leo A należy do Lokalnej Grupy Galaktyk, ale mimo tego jest ona stosunkowo odizolowana od innych galaktyk. Dzięki temu, że nie wpływają na nie żadne inne galaktyki w jej otoczeniu, do dzisiaj zachowała ona mniej więcej kulisty kształt, w którym nie da się dostrzec żadnych cech strukturalnych, takich jak chociażby ramiona, czy poprzeczki.
Powyższe zdjęcie zostało złożone z danych zebranych w trakcie realizacji za pomocą Hubble’a czterech programów obserwacyjnych. W trzech z nich naukowcy analizowali historię procesów gwiazdotwórczych w pobliskich galaktykach, a w czwartym starali się doprecyzować masę Lokalnej Grupy Galaktyk, analizując ruchy galaktyk znajdujących się tuż poza nią.
Obserwacje Hubble’a dotyczące formowania się gwiazd wykazały wyraźne różnice strukturalne w wieku i rozmieszczeniu gwiazd w galaktyce. Większość młodszych gwiazd znajduje się w środku galaktyki, podczas gdy liczba starszych gwiazd wzrasta w miarę oddalania się od centrum, podczas gdy w Drodze Mlecznej rozkład ten jest dokładnie odwrotny.
Obserwacje Hubble’a sugerują również, że halo gwiazd galaktyki jest o około jedną trzecią większe, niż wcześniej zakładano. Ten rozkład sugeruje, że formowanie się gwiazd w Leo A nastąpiło z zewnątrz do wewnątrz lub że starsze gwiazdy skutecznie migrowały na obrzeża Leo A na wczesnych etapach swojej ewolucji.
