Rozpoczynając 30. rok swojej pracy, Kosmiczny Teleskop Hubble’a wykonał obserwacje wspaniałej galaktyki spiralnej. Galaktyka UGC 2885 może być największą galaktyką spiralną w lokalnym wszechświecie. Jest 2,5 razy większa od Drogi Mlecznej i zawiera 10 razy więcej gwiazd.
Pomimo swoich olbrzymich rozmiarów, badacze nazywają ją „łagodnym olbrzymem” bowiem wygląda jakby spokojnie egzystowała w samotności od miliardów lat, zasysając wodór z włóknistej struktury przestrzeni międzygalaktycznej. W ten sposób podtrzymywany jest łagodny proces produkowania nowych gwiazd w tempie dwa razy wolniejszym od obserwowanego w Drodze Mlecznej. Centralna supermasywna czarna dziura także jest tutaj śpiącym olbrzymem: ponieważ galaktyka nie pożera żadnych mniejszych galaktyk satelitarnych, czarna dziura nie otrzymuje zbyt dużo opadającego na nią gazu.
Na powyższym zdjęciu widać trochę gwiazd pierwszego planu, które w rzeczywistości znajdują się w naszej galaktyce. Najjaśniejsza z nich znajduje się na tle dysku galaktyki, choć UGC 2885 w rzeczywistości znajduje się 232 miliony lat świetlnych od Ziemi w kieruku gwiazdozbioru Perseusza.
Benne Holwerda z Uniwersytetu w Louisville w stanie Kentucky, który obserwował galaktykę za pomocą Hubble’a nazwał ją „galaktyką Very Rubin”.
„Inspiracją do moich badań były prace Very Rubin z 1980 roku dotyczące rozmiarów tej galaktyki” mówi Holwerda. Rubin zmierzyła tempo rotacji galaktyki, dowodząc w ten sposób, że ciemna materia stanowi większą część jej masy.
Badacze wciąż starają się zrozumieć proces, który odpowiada za potężne rozmiary galaktyki. Jednym z rozwiązań jest to, że jest to galaktyka stosunkowo samotna w swoim otoczeniu i nie ma w jej pobliżu żadnej innej, z którą mogłaby się zderzyć i w ten sposób zaburzyć swój kształt.
Czy ta potężna galaktyka pożarła w trakcie swojego życia jakieś inne, dużo mniejsze galaktyki satelitarne? Czy też może stopniowo zasysała z otoczenia gaz, z którego tworzył nowe gwiazdy? „Wydaje się, że galaktyka spokojnie płynie, powoli powiększając swoje rozmiary” mówi Holwerda. Wykorzystując wyjątkową rozdzielczość Hubble’a, jego zespół liczy gromady kuliste w halo tej galaktyki – rozległej otoczce słabych gwiazd otaczającej całą galaktykę. Nadmiar gromad byłby dowodem na to, że zostały one przechwycone od mniejszych galaktyk, opadających na tego olbrzyma na przestrzeni miliardów lat.
Nadchodzący Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba będzie można wykorzystać do zbadania centrum tej galaktyki jak i populacji jej gromad kulistych.
Źródło: STScI
[spreaker type=player resource=”episode_id=21380018″ width=”100%” height=”200px” theme=”light” playlist=”false” playlist-continuous=”false” autoplay=”false” live-autoplay=”false” chapters-image=”true” episode-image-position=”right” hide-logo=”false” hide-likes=”false” hide-comments=”false” hide-sharing=”false” hide-download=”true”]