Astronomowie opracowali mozaikę odległego Wszechświata, która dokumentuje 16 lat obserwacji z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Obraz, nazwany Hubble Legacy Field, zawiera około 265 000 galaktyk, które sięgają zaledwie 500 milionów lat po Wielkim Wybuchu.
Zakres długości fal tego obrazu rozciąga się od ultrafioletu do bliskiej podczerwieni, przechwytując wszystkie cechy zgromadzenia galaktyki w czasie. Najsłabsze i najdalsze galaktyki na obrazie to tylko jedna dziesięciomiliardowa jasność tego, co może zaobserwować ludzkie oko.
„Teraz, gdy poszliśmy szerzej niż w poprzednich badaniach, rejestrujemy dużo więcej odległych galaktyk w największym takim zestawie danych, jaki kiedykolwiek stworzono”, powiedział Garth Illingworth z University of California w Santa Cruz, lider zespołu, który odpowiada za stworzenie tego obrazu. „Żaden inny obraz nie będzie dokładniejszy do czasu uruchomienia nowych kosmicznych teleskopów takich jak JWST”.
Hubble Legacy Field łączy obserwacje z kilku przeglądów realizowanych na Głębokim Polu Hubble’a. W 1995 roku Głębokie Pole Hubble’a zarejestrowało kilka tysięcy niewidzianych wcześniej galaktyk. Kolejne ultra-głębokie pole Hubble’a z 2004 r. pokazało nam prawie 10 000 galaktyk na jednym obrazie. Esktremalnie Głębokie Pole Hubble’a z 2012 roku (XDF) zostało opracowane przez połączenie dziesięciu lat obserwacji Kosmicznego Teleskopu Hubble’a wykonanych przez NASA / ESA na skrawku nieba w oryginalnym Ultra-Głębokim Polu Hubble’a.
Nowy zestaw zdjęć z Hubble’a, utworzony z prawie 7500 pojedynczych ekspozycji, jest pierwszym z serii zdjęć Hubble Legacy Field. Zdjęcie obejmuje łączną pracę realizowaną w ramach 31 programów obserwacyjnych Hubble’a przez różne zespoły astronomów. Hubble spędził więcej czasu na tym małym obszarze nieba niż na jakimkolwiek innym, w sumie ponad 250 dni. Zespół pracuje nad drugim zestawem zdjęć o łącznej liczbie ponad 5200 ekspozycji Hubble’a.
„Jednym z ekscytujących aspektów tych nowych obrazów jest duża liczba czułych kanałów kolorów dostępnych obecnie do oglądania odległych galaktyk, szczególnie w ultrafioletowej części widma” – wyjaśnia członek Rychard Bouwens z Uniwersytetu w Leiden w Holandii. „Dzięki zdjęciom wykonanym w tak wielu częstotliwościach możemy rozdzielić światło z galaktyk na te pochodzące od starych i młodych gwiazd, a także aktywnych jąder galaktycznych”.
Zanim Hubble został uruchomiony w 1990 roku, astronomowie byli w stanie zobaczyć galaktyki oddalone o około siedem miliardów lat świetlnych, w połowie drogi do Wielkiego Wybuchu. Obserwacje za pomocą teleskopów naziemnych nie były w stanie ustalić, w jaki sposób galaktyki powstały i ewoluowały we wczesnym Wszechświecie. Podobnie jak oglądanie pojedynczych klatek filmu, głębokie pomiary Hubble’a ujawniają pojawienie się struktur we Wszechświecie i późniejsze dynamiczne stadia ewolucji galaktyk. Obrazy galaktyk w polu głębokim, takie jak to, pomagają astronomom prześledzić ekspansję wszechświata, aby rozwinąć naszą wiedzę o fizyce leżącej u podstaw wszechświata.
Zdjęcie stanowi ogromny katalog odległych galaktyk. „Takie znakomite pomiary wysokiej rozdzielczości licznych galaktyk w katalogu umożliwiają szeroki zakres badań pozagalaktycznych” – powiedziała badaczka prowadząca katalog Katherine Whitaker z University of Connecticut.
Źródło: ESO