Od momentu startu 22 września 2006 roku, kosmiczne obserwatorium Hinode realizowane wspólnie przez Japan Aerospace Exploration Agency (JAXA) oraz NASA obserwuje Słońce niemal bezustannie, dostarczając nam cennych informacji tak o Słońcu jak i innych obiektów Wszechświata.
„Słońce jest przerażające i zachwycające, to także najlepsze laboratorium fizyczne w Układzie Słonecznym,” mówi Sabrina Savage, badacz projektu Hinode z NASA Marshall Space Flight Center w Huntsville w Alabamie. „W ciągu ostatnich 10 lat głównym zadaniem sondy Hinode było badanie Słońca jako gwiazdy zmiennej.”
W toku swojej pracy Hinode zarejestrowała niemal wszystko, począwszy od eksplozji na Słońcu do delikatnego ruchu spikuli słonecznych, umożliwiając naukowcom bardzo szczegółowe badanie tych zjawisk. Zważając na fakt, że większość instrumentów zainstalowanych na pokładzie Hinode wciąż działa prawidłowo, zespół ma nadzieje na kolejne, jeszcze dokładniejsze badania naszej najbliższej gwiazdy.
„Niedawno przygotowywaliśmy operacje sondy, które pozwoliły nam śledzić pojedynczy cel przez kilka dni zamiast skakać z jednego aktywnego obszaru na drugi,” mówi Savage. „Ten nowy tryb pracy pozwoli nam lepiej przyjrzeć się ewolucji obszarów aktywnych.”
Świętując 10 lat sondy Hinode na orbicie, przedstawiamy 10 najciekawszych osiągnięć sondy na przestrzeni dziesięciu ostatnich lat.
Powyższe zdjęcie Wenus wykonane zostało podczas tranzytu tej planety na tle Słońca 5 czerwca 2012 roku za pomocą zainstalowanego na Hinode Solar Optical Telescope. Na powyższym zdjęciu Wenus dopiero rozpoczyna swoją podróż na tle tarczy Słońca. Jej atmosfera widoczna jest jako cienka, świecąca granica na górnej lewej krawędzi planety. Naukowcy wykorzystali zdjęcia wykonane podczas tranzytu Wenus do zbadania jej atmosfery.
Powyższe zdjęcia księżyca zasłaniającego Słońce 12 maja 2012 roku zbiegło się z częściowym zaćmieniem Słońca widocznym z zachodniej części USA i południowo-wschodniej Azji.
Solar Optical Telescope zainstalowany na pokładzie sondy Hinode 12 stycznia 2007 roku wykonał zdjęcie chromosfery Słońca – cienkiej warstwy znajdującej się między powierzchnią a atmosferą Słońca. Powyższe zdjęcie przedstawia włókna materii słonecznej rozciągane przez złożone i stale się zmieniające pola magnetyczne Słońca.
Powyższe zdjęcia wykonane za pomocą teleskopu rentgenowskiego na pokładzie sondy Hinode obejmują niemal 2 miesiące bezustannych obserwacji wykonanych między 17 sierpnia 2013 roku a 4 października 2013 roku. Jasne plamy w pobliżu środka dysku to obszary aktywne – obszary skoncentrowanych linii pola magnetycznego, którym często towarzyszą erupcje takie jak flary słoneczne czy koronalne wyrzuty masy. Powyższe zdjęcia zostały wykonane w pobliżu maksimum aktywności 11-letniego cyklu słonecznego, czyli w czasie gdy aktywne obszary skupiają się w pobliżu równika słonecznego.
Sonda Hinode wykonała powyższe zdjęcie komety Lovejey – widzianej tutaj jako pomarańczowa kreska w dolnym lewym fragmencie zdjęcia – za pomocą Solar Optical Telescope 16 grudnia 2011 roku. Kometa Lovejoy to jedna z wiekszych komet należących do rodziny komet Kreutz, grupy komet przechodzących bardzo blisko Słońca.
Sonda Hinode zarejestrowała powyższą eksplozję na powierzchni Słońca 1 sierpnia 2014 roku. Powyższa eksplozja spowodowana była niestabilnym polem magnetycznym na powierzchni Słońca. Zjawisko zostało zarejestrowane za pomocą teleskopu rentgenowskiego.
Solar Optical Telescpe wykonał powyższe zbliżenie włókna słonecznego 19 października 2013 roku. Włókna (filamenty) to potężne wstążki stosunkowo chłodnej materii, którą przetkana jest atmosfera słoneczna zwana koroną. Naukowcy wykorzystali to i jemu podobne zdjęcia z Hinode do badania procesów ogrzewania materii słonecznej w koronie.
Co się dzieje z plamą słoneczną podczas rozbłysku słonecznego? Sonda Hinode pomogła odpowiedzieć na to pytanie za pomocą powyższego zdjęcia rozbłysku wykonanego za pomocą Solar Optical Telescope 13 grudnia 2006 roku, zaledwie kilka miesięcy po starcie misji. Jasne włókna materii słonecznej widoczne nad plamami słonecznymi pozwoliły naukowcom zrozumieć w jaki sposób plamy słoneczne związane są z rozbłyskami.
Solar Optical Telescope uchwycił powyższą animację fragmentu krawędzi Słońca. Nitkowate struktury – przypominające trawę na wietrze – to spikule, gigantyczne erupcje gazu przenoszące energię między różnymi obszarami Słońca.
Powyższe zbliżenie przedstawia granule (komórki konwekcyjne) na powierzchni Słońca. Konwekcja to jeden ze sposobów transportu energii z głębszych warstw Słońca na jeg powierzchnię, gdzie owa energia uwalniana jest w formie promieniowania i ciepła.
Źródło: NASA