Gromady kuliste mogą zawierać setki tysięcy gwiazd, a nawet po 10 milionów gwiazd, które powstały mniej więcej w tym samym czasie. To najstarsze widoczne obiekty we wszechświecie. Gromady kuliste zazwyczaj są gęstymi, sferycznymi obszarami o średnicach setki razy mniejszych od średnicy naszej galaktyki. Drogę Mleczną okrąża około 150 gromad kulistych, z których część widoczna jest gołym okiem na nocnym niebie. Jednak wokół olbrzymich galaktyk znajdujących się w centrum gromad galaktyk może znajdować się nawet dziesięć, dwadzieścia tysięcy gromad kulistych. Gromady galaktyk zawierają setki lub tysiące galaktyk związanych ze sobą grawitacyjnie i pełnych gorącego gazu (ponad dziesięciokrotnie gorętszego od jądra Słońca).
Uważa się, że owe gromady kuliste powstały krótko po narodzinach wszechświata 13 800 milionów lat temu, mniej więcej w tym samym czasie lub nawet wcześniej niż powstały pierwsze galaktyki. Od tego czasu są one zasadniczo niezmienione, poza naturalnym procesem starzenia wszystkich tworzących je gwiazd i stopniowym wymieraniem pozostałych.
Thomas Broadhurst, profesor na Wydziale Fizyki Teoretycznej i Historii Nauki tłumaczy, że „tak do końca nie wiemy dlaczego najjaśniejsze galaktyki powstają w centrach gromad galaktyk. Warto jednak wziąć pod uwagę fakt, że zawierają one tysiące gromad kulistych”. Badania przeprowadzone przez dr Lim z University of Hong Kong i opublikowane w periodyku Nature Astronomy, odkryły nieoczekiwane pochodzenie niektórych gromad kulistych znajdujących się wokół olbrzymich galaktyk w centrach gromad galaktyk: „Odkryliśmy, że tysiące nowych gromad kulistych formowało się w ciągu ostatniego miliarda lat z zimnego gazu w olbrzymiej galaktyce znajdującej się w centrum gromady w Perseuszu” tłumaczy prof. Broadhurst, który także brał udział w tych badaniach.
Młodsze gromady kuliste są ściśle związane z – a tym samym powstały z – złożonej sieci zimnego gazu rozciągającego się do zewnętrznych granic olbrzymiej galaktyki. Owa sieć zimnego gazu wypływa z gorącego gazu wypełniającego całą gromadę galaktyk w Perseuszu; de facto gaz koncentruje się w jej centrum przez co szybciej ulega ochłodzeniu, a to z kolei prowadzi do powstawania gromad kulistych. Gdy już powstają, owe młode gromady kuliste nie pozostają w sieci zimnego gazu i opadają na olbrzymią galaktykę niczym krople deszczu spadające z chmur na powierzchnię. „Zatem” mówi prof. Broadhurst „można się spodziewać, że jasność galaktyk centralnych w takich gromadach galaktyk będzie rosła z czasem wskutek 'opadów’ gromad kulistych powstałych w otaczającym je gazie”.
Źródło: University of the Basque Country