Międzynarodowy zespół astronomów kierowany przez Lisę Kaltenegger z Cornell scharakteryzował pierwszą potencjalnie przyjazną dla życia planetę poza układem słonecznym.
Znajdującą się około 31 lat świetlnych od Ziemi superziemia GJ 357 d odkryto na początku 2019 roku za pomocą satelity TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite).
„To ekscytujące odkrycie, bowiem jest to pierwsza pobliska superziemia, która może mieć na swojej powierzchni życie – odkryta za pomocą TESS, naszego małego i mocnego satelity z potężnymi możliwościami” mówi Kaltenegger, prof. astronomii i dyrektorka Instytutu Carla Sagana i członkini zespołu naukowego TESS.
Owa egzoplaneta jest masywniejsza od Ziemi, dzięki czemu według Kaltenegger, dostarczy nam nowych informacji o jej masywniejszych kuzynkach. „Z gęstą atmosferą, GJ 357 d może posiadać wodę w stanie ciekłym na swojej powierzchni, i być może za pomocą teleskopów, które niedługo wejdą do służby, będziemy w stanie dostrzec na nich ślady życia” dodaje.
Astronomowie z Instytutu Astrofizyki Wysp Kanaryjskich oraz z Uniwersytetu La Laguna w Hiszpanii ogłosili odkrycie układu GJ 357 w dniu 31 lipca w periodyku Astronomy and Astrophysics. Badacze wykazali, że odległy układ planetarny z centralnym karłem typu M o rozmiarach jednej trzeciej naszego słońca – składa się z trzech planet, z których jedna znajduje się w ekosferze swojej gwiazdy: GJ 357 d.
W lutym TESS zauważył, że jasność gwiazdy GJ 357 nieznacznie spada co 3,9 dni, co może wskazywać na obecność tranzytującej planety. Ową planetą okazała się GJ 357 b, tak zwana „gorąca ziemia” około 22% masywniejsza od Ziemi.
Dalsze obserwacje prowadzone z Ziemi doprowadziły do odkrycia dwóch dodatkowych planet w tym układzie: GJ 357 c oraz GJ 357 d. Międzynarodowy zespół naukowców zebrał dane z naziemnych obserwacji realizowanych nawet dwie dekady temu – i odkrył dowody na wpływ grawitacji planet na gwiazdę macierzystą układu.
Egzoplaneta GJ 357 c charakteryzuje się temperaturą rzędu 126 stopni Celsjusza i masą 3,4 mas Ziemi. Niemniej jednak, najbardziej zewnętrzna planeta układu – GJ 357 d, superziemia może zapewniać podobne do ziemskich warunki, i okrąża swoją gwiazdę w ciągu 55,7 dni w odległości 1/5 AU. Jak na razie nie wiadomo, czy planeta ta przechodzi na tle tarczy swojej gwiazdy.
Źródło: Cornell University