Międzynarodowy zespół astronomów korzystających z instrumentu VIMOS zainstalowanego na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) odkrył iście tytaniczną strukturę we wczesnym wszechświecie. Ta proto-supergromada galaktyk – którą nazwano Hyperionem – została dostrzeżona w trakcie najnowszych pomiarów i złożonej analizy danych archiwalnych. To największa i najmasywniejsza struktura dotąd odkryta w tak dużej odległości zarówno w czasie jak i przestrzeni – zaledwie 2 miliardy lat po Wielkim Wybuchu.
Zespół astronomów kierowany przez Olgę Cucciati z Istituto Nazionale di Astrofisica (INAF) w Bolonii, korzystając z instrumentu VIMOS na Bardzo Dużym Teleskopie, zidentyfikował gigantyczną proto-supergromadę galaktyk formującą się we wczesnym wszechświecie, zaledwie 2,3 miliardy lat po Wielkim Wybuchu. Struktura, którą badacze przezwali Hyperionem, jest największą i najmasywniejszą strukturą odkrytą na tak wczesnym etapie formowania się wszechświata. Potężna masa proto-supergromady wyliczona została na ponad milion miliardów mas Słońca. Tytaniczna masa podobna jest do masy największych struktur obserwowanych w dzisiejszym wszechświecie, ale odkrycie tak masywne obiektu we wczesnym wszechświecie mocno zaskoczyło astronomów.
„To pierwszy przypadek odkrycia tak dużej struktury na tak wysokim redshifcie, nieco więcej niż 2 miliardy lat po Wielkim Wybuchu” tłumaczy Olga Cucciati, główna autorka artykułu ogłaszającego odkrycie. „Normalnie tego typu struktury znajdujemy na niższym redshifcie, co oznacza, że wszechświat miał dużo więcej czasu na ewolucje i budowanie tak dużych obiektów.”
Znajdujący się w polu COSMOS, w gwiazdozbiorze Sekstansu, Hyperion został zidentyfikowany w trakcie analizowania olbrzymich ilości danych uzyskanych w trakcie ultra-głębokiego przeglądu VIMOS realizowanego przez Oliviera Le Fevre (CNRS, CNES). Ultra-głęboki Przegląd VIMOS dostarczył nam niezrównaną, trójwymiarową mapę rozkładu ponad 10 000 galaktyk odległego wszechświata.
Badacze ustalili także, że Hyperion ma bardzo złożoną strukturę i składa się z co najmniej 7 obszarów o wysokiej gęstości, połączonych włóknami galaktyk, a jego rozmiary porównywalne są z pobliskimi supergromadami, aczkolwiek jego struktura znacząco się od nich różni.
„Supergromady znajdujące się bliżej Ziemi mają bardziej skoncentrowany rozkład masy i wyraźniejszą strukturę” mówi Brian Lemaux, astronom z University of Califormia, Davis oraz LAM oraz współautor zespołu. „W przypadku Hyperiona masa jest rozłożona bardziej jednorodnie w serii połączonych ze sobą bąbli wypełnionych luźnymi zbiorami galaktyk”.
Ten kontrast najprawdopodobniej spowodowany jest faktem, że pobliskie supergromady miały miliardy lat na to, aby grawitacja ściągnęła powoli materię w gęstsze regiony, w procesie który nie miał zbyt wiele czasu na działanie w przypadku Hyperiona.
Biorąc pod uwagę rozmiar Hyperiona na tak wczesnym etapie historii Wszechświata, oczekuje się, że z czasem rozwinie się on w strukturę podobną do potężnych struktur lokalnego wszechświata, takich jak supergromady tworzące Wielką Ścianę Sloana czy Supergromada w Pannie zawierająca także naszą galaktykę – Drogę Mleczną.
Źródło: ESO