Widoczny powyżej barwny pas gwiazd, gazu i pyłu to w rzeczywistości galaktyka spiralna NGC 1055. Obiekt uchwycony na zdjęciu wykonanym za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) Europejskiego Obserwatorium Południowego ma średnicę nawet 15 procent większą od Drogi Mlecznej. Na zdjęciu nie widać ramion charakterystycznych dla galaktyk spiralnych ponieważ patrząc z Ziemi widzimy NGC 1055 od strony krawędzi. Odkształcenia niektórych fragmentów galaktyki wskazują na to, że doświadczyła ona interakcji z inną dużą galaktyką.

Galaktyki spiralne charakteryzują się pełną paletą nachyleń względem Ziemi. Niektóre z nich widzimy od góry – tak jak chociażby galaktyka NGC 1232. Takie położenie pozwala nam obserwować spiralne ramiona i jasne jądro galaktyki, jednak uniemożliwia nam wyczucie jej kształtów w trzech wymiarach.

 

[AdSense-A]

 

Inne galaktyki – takie jak chociażby NGC 3521 widzimy pod kątem. te nachylone obiekty pozwalają nam wyczuć ich trójwymiarową strukturę z ramionami spiralnymi. Pełne zrozumienie kształtu galaktyki spiralnej wymaga jednak spojrzenia na nią od strony krawędzi – tak jak ma to miejsce w przypadku NGC 1055 na powyższym zdjęciu.

Otoczenie galaktyki NGC 1055

Spoglądając na galaktykę od strony krawędzi możliwe jest dostrzeżenie jak gwiazdy – zarówno nowe obszary gwiazdotwórcze jak i starsze populacje – rozkładają się po galaktyce, oraz ich „wysokości” nad stosunkowo płaskim dyskiem i wypełnionym gwiazdami jądrem. Materia rozciągająca się daleko od oślepiającej jasności płaszczyzny galaktyki jest lepiej widoczna na tle ciemnego tła kosmosu.

 

[AdSense-B]

 

Taka perspektywa pozwala astronomom badać  kształt wydłużonego dysku galaktyki oraz jego właściwości. Jedną z takich właściwości może być odkształcenie dysku, które widzimy na przykładzie NGC 1055. Niektóre obszary dysku są lekko zakrzywione i bardziej chaotyczne niż reszta. Najprawdopodobniej jest to skutek interakcji grawitacyjnych z pobliską galaktyką M77.

NGC 1055 znajduje się około 55 milionów lat świetlnych od Ziemi w Gwiazdozbiorze Wieloryba. Zdjęcie wykonane zostało za pomocą FOcal Reducer and low dispersion Spectrograph 2  (FORS2) zainstalowanego na teleskopie nr 1 VLT w Obserwatorium Paranal w Chile.

Źródło: ESO