Międzynarodowy zespół astronomów kierowany przez Nicolasa Martina z Obserwatorium w Strasburgu we Francji odkrył nowy, bardzo słaby układ gwiezdny oznaczony jako SMASH 1. Ten kompaktowy, bardzo słaby układ może być satelitą Wielkiego Obłoku Magellana (LMC). Wyniki badań opublikowano w artykule, który pojawił się 19 września na serwisie arXiv.org.
Bezustannie poszukując układów satelitarnych obłoków Magellana w ramach przeglądu Survey of the Magellanic Stellar History (SMASH) udało się znaleźć liczne, słabe układy gwiezdne związane z LMC. Naukowcy zaangażowani w ten projekt badają złożone gwiezdne struktury układu Magellana – same obłoki, Most Magellana i główną część Strumienia Magellanicznego. Do realizacji projektu wykorzystywana jest kamera Dark Energy Camera (DECam) zainstalowana na 4-metrowym teleskopie Victora M. Blanco w Cerro Tololo Inter-American Observatory (CTIO) w Chile.
Prowadzony przez Martina zespół odkrył nowy układ gwiezdny na obrzeżać LMC podczas przeprowadzania pojedynczych obserwacji w styczniu 2014 roku. Układ został odkryty podczas wizualnej inspekcji rozkładu gwiazd, które mogłyby należeć do gałęzi czerwonych olbrzymów lub gwiazd ciągu głównego.
Niemniej jednak Martin przyznaje, że odkrycie tak słabego układu nie należy do łatwych zadań.
„Odkrycie tak słabego układu gwiazd nie jest zadaniem trywialnym. Aby dojrzeć SMASH 1 należało usunąć zanieczyszczenie pochodzące od dużo liczniejszych gwiazd znajdujących się na pierwszym planie poprzez wybór gwiazd tylko o właściwym kolorze i jasności. Następnie należało wykorzystać narzędzia statystyczne do odkrycia małego lecz istotne zagęszczenia gwiazd tworzącego SMASH 1,” mówi Martin portalowi Phys.org.
SMASH 1 to bardzo słaby i kompaktowy układ gwiazd o jasności ok. 200 razy większej od jasności Słońca i promieniu 29 lat świetlnych. Układ znajduje się 186 000 lat świetlnych od Ziemi i 42 000 lat świetlnych od LMC. Naukowcy informują także, że jest to stary (ok. 13 miliardów lat) i ubogi w metale układ gwiazd.
Zespół podejrzewa, że SMASH 1 może być gromadą satelitarną LMC. Układ wydaje się znajdować w sferze oddziaływania LMC, który może aktualnie go rozrywać. Niemniej jednak, aby potwierdzić tę teorię trzeba będzie wykonać pomiary prędkości całego układu SMASH 1.
„To bardzo prawdopodobne, bowiem jej odległość od nas i położenie na niebie sprawia, że znajduje się ona pod wpływem LMC. Możliwe jednak, że jej prędkość oznacza, że jej orbita nie jest związana z LMC. Dalsze obserwacje mogą jednoznacznie potwierdzić tego typu związek,” mówi Martin.
Choć astronomowie mają dobre pojęcie o odległości, rozmiarach i jasności ukadu, wciąż brakuje istotnych informacji opisujących jego kinematykę.
„Tylko badania spektroskopowe pozwolą nam ustalić jak prędkość tego układu wygląda w odniesieniu do prędkości LMC,” podsumowuje Martin.
Źródło: phys.org