Na powyższym zdjęciu wykonanym za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) światło wyjątkowo jasnych niebieskich gwiazd jonizuje resztki gazu pozostałego po niedawnym procesie formowania gwiazd. W wyniku tego możemy obserwować niesamowicie kolorową mgławicę emisyjną LHA 120-N55, w której gwiazdy otoczone są płaszczem świecącego gazu. Astronomowie badają te niesamowite obiekty aby lepiej poznać warunki panujące w obszarach formowania nowych gwiazd.
LHA 120-N55, albo w skrócie N55, to świecący obłok gazu w Wielkim Obłoku Magellana (LMC), galaktyce krążącej wokół Drogi Mlecznej oddalonej od nas o 163 000 lat świetlnych. N55 znajduje się w super-olbrzymiej powłoce, lub superbąblu zwanym LMC 4. Superbąble, które często osiągają rozmiary setek lat świetlnych powstają gdy gwałtowne wiatry emitowane przez nowopowstałe gwiazdy i fale uderzeniowe z eksplozji supernowych współpracują przy wywiewaniu większości gazu i pyłu, który pierwotnie je otaczał tworząc tym samym olbrzymie komory kształtem przypominające bąble.
Materia, z której powstała N55, jakimś cudem przetrwała niczym niewielka kieszeń gazu i pyłu. Teraz jest pojedynczą, samotną mgławicą wewnątrz superbąbla, a grupa jasnych niebieskich i białych gwiazd – znana jako LH 72 – powstała setki milionów lat po wydarzeniach, które doprowadziły do powstania superbabla. Gwiazdy w LH 72 mają zaledwie kilka milionów lat, więc one z pewnością nie odgrywały roli w opróżnieniu przestrzeni kosmicznej wokół N55. Te gwiazdy stanowią drugą generację gwiazd w tym regionie.
Niedawny wzrost nowej populacji gwiazd także tłumaczy osobliwe kolory otaczające gwiazdy na powyższym zdjęciu. Intensywne światło emitowane przez jasne, błękitno-białe gwiazdy odziera atomy wodoru w N55 z elektronów, sprawiając, że gaz świeci charakterystyczną, różową barwą w zakresie widzialnym. Astronomowie uważają taki świecący gaz wodorowy jano oznakę niedawnych procesów gwiazdotwórczych.
Choć wydaje się, że wewnątrz N55 sytuacja jest stabilna, wkrótce czekają ją duże zmiany. Za zaledwie kilka milionów lat, najmasywniejsze i najjaśniejsze gwiazdy w grupie LH 72 eksplodują jako supernowe, rozpraszając zawartość mgławicy N55. Efektem takich eksplozji będzie powstanie bąbla wewnątrz superbąbla, i cykl narodzin i śmierci nowych gwiazd w tym zakątku galaktyki będzie trwał nadal.
Powyższe zdjęcie zostało wykonane za pomocą instrumentu FOcal Reducer and low dispersion Spectrograph (FORS2) zainstalowanego na teleskopie VLT.