Naukowcy z UCL przedstawili powierzchnię Marsa – włącznie z położeniem Beagle-2 – w niespotykanych dotąd szczegółach dzięki wykorzystaniu rewolucyjnej metody stackowania i łączenia zdjęć.
Niesamowite zdjęcia przedstawiające lądownik Beagle-2, stare dno jeziora odkryte przez łazik Curiosity, ślady łazika MER-A oraz skały pokrywające równinę „Home Plate” zostały opublikowane przez naukowców z UCL, którzy złożyli i dopasowali zdjęcia wykonane z orbity, przez co byli w stanie przedstawić obiekty w rozdzielczości pięciokrotnie wyższej niż dotychczas.
Artykuł opisujący technikę nazwaną Super-Resolution Restoration (SRR), został opublikowany w periodyku Planetary and Space Science w lutym, jednak dopiero niedawno został wykorzystany do obrazowania określonych obiektów na Marsie. Technika może zostać wykorzystana do poszukiwania innych artefaktów pochodzących z nieudanych lądowań oraz do poszukiwania miejsca do bezpiecznych lądowań w ramach kolejnych misji marsjańskich. Co więcej, taka technika może umożliwić naukowcom zbadanie dużo większych połaci terenu niż jest to możliwe za pomocą pojedynczego łazika.
Współautor artykułu, prof. Jan-Peter Muller z UCL Mullard Space Science Laboratory powiedział: „Teraz mamy coś co można porównać do widoku zarejestrowanego przez drona, który pokrywa wszystkie obszary Marsa, które wystarczająco często fotografowano. Dzięki temu możemy przyglądać się powierzchni Marsa dużo dokładniej z orbity niż możliwe to było wcześniej, a jakość zdjęć porównywalna jest z tą uzyskiwaną przez lądowniki.”
Nawet przy wykorzystaniu największych teleskopów, które da się wynieść na orbitę, poziom szczegółowości obrazu powierzchni planet jest ograniczony. Powodem jest ograniczenie masy, głównie optyki teleskopu, przepustowości łącza, którym trzeba przekazać wysokiej jakości zdjęcia na Ziemię oraz interferencja w atmosferach planetarnych. Dla kamer krążących wokół Ziemi i Marsa, ograniczenie rozdzielczości wynosi aktualnie około 25 cm.
Technika stackowania i dopasowywania obrazów tego samego obszaru, wykonywanych pod różnymi kątami – SSR (Super-Resolution Restoration) pozwala na dostrzeżenie obiektów o średnicy 5 cm przy wykorzystaniu tego samego teleskopu o średnicy 25 cm. W przypadku Marsa, gdzie powierzchnia zmienia się w tempie liczonym od dekad do milionów lat, takie zdjęcia można zbierać nawet przez 10 lat i wciąż osiągnąć niesamowitą rozdzielczość. W przypadku Ziemi, atmosfera just dużo bardziej burzliwa, dlatego zdjęcia do każdego stacku muszą być wykonywane w ciągu kilku-kilkunastu sekund.
Zespół naukowców z UCL zastosował SRR do stacków od 4 do 8 zdjęć powierzchni marsjańskiej wykonanych za pomocą kamery HiRISE, dzięki czemu uzyskał docelową rozdzielczość 5 cm. Wśród nich znajdują się najnowsze zdjęcia miejsca lądowania lądownika Beagle-2 wykonane za pomocą kamery HiRISE a użyczone przez profesora Johna Bridgesa z University of Leicester.
Źródło: University College London