Przestrzeń kosmiczna jest rozległa i w dużej mierze pusta. Dlatego, jeżeli zauważymy np. fale na jeziorze na powierzchni mroźnego księżyca krążącego wokół gazowego olbrzyma, z pewnością przykuje to naszą uwagę.
Podczas spotkania American Geophysical Union w San Francisco w tym tygodniu poinformowano, że zdjęcia Tytana wykonane przez sondę Cassini przedstawiają światło odbite od powierzchni Ligeia Mare, mroźnego morza węglowodorowego. Kolejne zdjęcia przedstawiają jednak to samo zjawisko na dwóch innych morzach Tytana. Najprawdopodobniej są to fale na powierzchni, pierwsze fale odkryte poza Ziemią, fale wskazujące na dużo większą aktywność geofizyczną niż wcześniej przypuszczano.
Ziemscy surferzy znani z wyszukiwania nietypowych i dziewiczych plaż nie powinni się jednak pakować w podróż na Tytana. Zgodnie z modelami matematycznymi i danymi radarowymi, fale mają wysokość….. 1.5 cm i poruszają się 70 cm/s. No i jakby nie patrzeć owe fale powstają na powierzchni morza węglowodorów – głównie metanu – o temperaturze -180 stopni Celsjusza.
Planetolodzy jednak się im przyglądają, bowiem takie fale wskazują na aktywne środowisko, a nie na księżyc zamarznięty w czasie. Uważa się, że za powstanie fal może odpowiadać zmiana pór roku na Tytanie, na którym właśnie rozpoczyna się trwające 7 lat lato. Procesy związane ze zmianą pór roku na Tytanie doprowadziły do powstania wiatrów, które mogą powodować powstawanie zmarszczek na powierzchni mórz.
Oczywiście na Tytanie widoczne są dowody na aktywność pogodową, takie jak powstawanie wydm, koryta rzek czy linie brzegowe. Jednak fale stanowią pierwsze obserwacje aktywnych zjawisk pogodowych, a nie jedynie ich skutków. Koniec końców, ewidentnie Tytan jest bardziej aktywnym i dynamicznym środowiskiem niż wcześniej uważano.
Węglowodorowe jeziora na Tytanie mogą mieć głębokość do 200 metrów i zgromadzone są w pobliżu północnego bieguna księżyca. Jedno z jezior wypełnione jest 9000 km sześciennych metanu.
Tytan to drugi pod względem wielkości księżyc Układu Słonecznego (po Ganimedesie). Został odkryty przez Chrisiaana Huygensa w 1655 roku.
Źróło: Universe Today