Powyższe zdjęcie wykonane przez sondę New Horizons przedstawia kolejne dowody na różnorodność geologii i składu chemicznego powierzchni Plutona – tym razem bohaterem zdjęcia są obszary wokół północnego bieguna planety.
Długie kaniony biegnące pionowo przez obszary okołobiegunowe stanowią fragment obszaru nazwanego nieformalnie Lowell Regio na cześć Percivala Lowella, który ufundował Lowell Observatory i rozpoczął poszukiwania, które doprowadziły do odkrycia Plutona. Najszerszy z kanionów (zaznaczony na żółto na zdjęciu poniżej) ma szerokość ok. 75 kilometrów i przebiega w pobliżu bieguna północnego planety. Leżące niemal równoległe do niego kaniony na wschodzie i zachodzie (zaznaczone na zielono) mają szerokość ok. 10 kilometrów. Zerodowane ściany kanionów wydają się być dużo starsze od innych kanionów na powierzchni Plutona – najprawdopodobniej dlatego, że kaniony biegunowe są dużo starsze i składają się z bardziej miękkiego materiału. Te kaniony wydają się potwierdzać dawny okres aktywności tektonicznej.
Płytka, kręta dolina (zaznaczona na niebiesko) przebiega przez całą długość podłoża kanionu. Na wschód od kanionów, inna dolina (zaznaczona na różowo) wije się w kierunku dolnego, prawego rogu zdjęcia. Pobliskie obszary wypełniające dolny, prawy róg obrazu wydają się być pokryte materią przesłaniającą mniejsze cechy topografii.
Duże, nieregularne wgłębienia (zaznaczone na czerwono) mają do 70 km średnicy i 4 km głębokości. Owe wgłębienia to miejsca, w których podpowierzchniowy lód uległ stopieniu lub sublimacji powodując zapadnięcie się powierzchni.
Kolor i skład tego regionu także należą do nietypowych. Wzniesienia przedstawione na żółto nie występują nigdzie indziej na powierzchni Plutona. Żółtawe obszary przechodzą w niebiesko-szare wraz ze spadkiem wysokości terenu. Pomiary w podczerwieni wskazują na duże ilości lodu metanowego w całym regionie Lowell Regio oraz niewielkie ilości lodu azotowego. „Możliwe, że żółte tereny odpowiadają starszym depozytom metanu, które wystawione były na działanie promieniowania słonecznego dłużej niż tereny bardziej szare,” mówi Will Grundy, członek zespołu New Horizons z Lowell Observatory we Flagstaff w Arizonie.
Zdjęcie wykonane zostało za pomocą kamery MVIC (Ralph/Multispectral Visible Imaging Camera). Skala zdjęcia to 680 metrów/piksel. Dolna krawędź zdjęcia przedstawia obszar o szerokości 1200 km. Zdjęcie zostało wykonane z odległości 33 900 kilometrów od Plutona, około 45 minut przed momentem największego zbliżenia do planety w dniu 14 lipca 2015 roku.
Źródło: NASA/JHUAPL/SwRI