Sędziwy łazik marsjański Opportunity ciężko pracował podczas swojej siódmej marsjańskiej zimy, kiedy to dostawy energii słonecznej były stosunkowo skąpe. Niemniej jednak w tym czasie łazik wykorzystywał swoje instrumenty i narzędzia badając historię Czerwonej Planety.
Współczesna pogoda na Marsie nieznacznie pomogła łazikowi w pracy dostarczając wiatru, który usunął część pyłu nagromadzonego na panelach słonecznych łazika w tygodniach przed i po przesileniu, które miało miejsce 2 stycznia br.
„Łazik Opportunity był bardzo aktywny tej zimy. Po części było to możliwe dzięki dużo czystszym panelom słonecznym niż w poprzednich latach,” powiedział menedżer projektu MER John Callas z NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie.
Z uwagi na fakt, że zimowe przesilenie jest już za nami, ilość promieniowania słonecznego dostępnego dla łazika Opportunity będzie teraz rosła przez znaczną część roku.
Łazik Opportunity właśnie świętował 12. rocznicę swojego lądowania na Marsie. Do lądowania na powierzchni Czerwonej Planety doszło 24 stycznia 2004 roku (w naszej strefie czasowej był już 25 stycznia). Po tym jak chroniony przez poduszki powietrzne pojazd zatrzymał się w kraterze Eagle (o średnicy 22 metrów), otworzył się uwalniając tym samym Opportunity. Analiza skał wypełniających krater Eagle podczas planowanej na trzy miesiące misji pozwoliła zebrać dowody na istnienie wilgotnego klimatu w historii Marsa.
W kolejnych latach badacze wykorzystali łazik Opportunity do zbadania kilku większych i odleglejszych kraterów w celu przeanalizowania głębszych i starszych warstw historii Marsa.
Każdy marsjański rok trwa 1.9 roku na Ziemi. Z uwagi na fakt, że Mars znajduje się dalej od Słońca niż Ziemia, potrzebuje więcej czasu, aby je okrążyć. Oś obrotu Marsa jest nachylona podobnie do ziemskiej – dlatego też na Marsie mamy do czynienia z porami roku. Są one średnio dwa razy dłuższe niż na Ziemi. Dlatego też po 12 latach na Ziemi łazik doświadczył dopiero siedmiu okresów zimowych.
Od 2011 roku Opportunity bada zachodnią krawędź krateru Endevour (o średnicy 22 km). Tej zimy łazik bada skały w południowej części Marathon Valley – doliny, która przecina krater Endevour na linii wschód-zachód. To miejsce, w którym według danych dostarczonych przez sondę Mars Reconnaissance Orbiter, znajdują się minerały, które mogły powstać w wilgotnych, niezakwaszonych warunkach.
Obszar na którym łazik wykonuje swoje zimowe zadania pozwala na ustawienie paneli słonecznych w kierunku Słońca przemierzającego północne niebo. Oczyszczanie paneli słonecznych łazika i wybór zboczy nachylonych ku północy do prac zimowych to dwa kluczowe czynniki, które pozwoliły na 48-krotne wydłużenie misji łazika, która przecież planowana była na zaledwie trzy miesiące po lądowaniu.
Panele słoneczne aktualnie generują ponad 460 watogodzin dziennie. To 40 % więcej niż na początku tej zimy na Marsie. Dla porównania, podczas pierwszej marsjańskiej zimy łazika Opportunity przez ponad dwa miesiące panele generowały poniżej 300 watogodzin dziennie – wtedy trzeba było przerwać jazdę i analizę skał na ponad cztery miesiące.
„Dzięki dobrym zapasom energii oczekujemy zakończenia prac w Marathon Valley w tym roku i dalszych badań prowadzonych za pomocą łazika Opportunity,” mówi Callas.
Źródło: NASA