Powyższe zdjęcie wykonane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przedstawia spiralną galaktykę NGC 4845 znajdującą się ponad 65 milionów lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Panny. Orientacja galaktyki wyraźnie odkrywa spiralną naturę galaktyki: płaski i wypełniony pyłem dysk rozciągający się wokół jasnego zgrubienia centralnego.
Jasne centrum NGC 4845 zamieszkuje gigantyczna wersja czarnej dziury znana jako supermasywna czarna dziura. Obecność czarnej dziury w odległej galaktyce takiej jak NGC 4845 można potwierdzić z jej wpływu na najbliższe centrum gwiazdy. To właśnie tw gwiazdy doświadczają silnego przyciągania grawitacyjnego ze strony czarnej dziury i przemykają w pobliżu centrum galaktyki dużo szybciej niż gdyby czarnej dziury tam nie było.
Badając ruchy tych centralnych gwiazd astronomowie mogą oszacować masę czarnej dziury – w przypadku NGC 4845 masa czarnej dziury szacowana jest na setki tysięcy mas Słońca. Ta sama technika została także wykorzystana do odkrycia supermasywnej czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej – Sagittarius A* – której masa szacowana jest na cztery miliony mas Słońca.
Centrum galaktyki NGC 4845 jest nie tylko supermasywne, ale także super-głodne. W 2013 roku badacze obserwowali inną galaktykę, gdy zaobserwowali jasny rozbłysk w centrum NGC 4845. Rozbłysk pochodził z centralnej czarnej dziury, która rozrywała obiekt o masie wielokrotnie większej od Jowisza. Brązowy karzeł lub duża planeta po prostu za bardzo zbliżyły się do czarnej dziury i zostały pożarte przez głodne jądro NGC 4845.
Źródło: NASA