Astronomowie z University of Cambridge w Wielkiej Brytanii odkryli liczne strumienie i rozmyte obłoki gwiezdnych pozostałości wokół dwóch pobliskich galaktyk karłowatych nieregularnych zwanych Obłokami Magellana. Badania także sugerują, że jedna z tych galaktyk – Wielki Obłok Magellana (LMC- Large Magellanic Cloud) może być masywniejsza niż wcześniej uważano. Artykuł szczegółowo przedstawiający wyniki badań opublikowano w zeszłym tygodniu na portalu ArXiv.
„Mimo, że wyraźny gazowy strumień mający swoje źródło w obłokach znany jest i badany już od dłuższego czasu, dopiero niedawno odkryto strumienie gwiazd,” powiedział Wasilij Belokurov, jeden ze współautorów artykułu reporterom portalu Phys.org.
Belokurov wraz ze współpracownikiem Siergiejem Koposovem wykorzystał dane z przeglądu Dark Energy Survey (DES) do poszukiwania pozostałości gwiezdnych na obrzeżach Obłoków Magellana. Podczas badań oboje poszukiwali halo gwiezdnego opierając się na niebieskich gwiazdach gałęzi poziomej (BHB). To stare i ubogie w metale gwiazdy,w których wnętrzu zachodzi fuzja helu. Zostały one wybrane przez naukowców z Cambridge bowiem charakteryzują się niewielkim zanieczyszczeniem ze strony innych populacji gwiazd.
„Dzięki unikalnym właściwościom gwiazdy BHB okazały się bardzo pomocnym narzędziem w badaniu halo galaktycznego od centralnej jego części, aż po najbardziej zewnętrzne warstwy,” napisali naukowcy.
„W samym halo nie tylko można z łatwością zidentyfikować te stare i ubogie w metale gwiazdy lecz także wykorzystać je jako doskonałe wskaźniki odległości.”
DES to przegląd astronomiczny, którego głównym celem jest badanie historii rozszerzania się wszechświata.
„Do badań struktury halo gwiezdnego wokół Obłoków Magellana wykorzystaliśmy katalogi fotometryczne zawierające dane z publicznie dostępnego zestawu zdjęć DES Year 1,” napisano w artykule.
Badając wiele z gwiazd BHB astronomowie byli w stanie wykryć halo Obłoku Magellana wraz z jego strukturą. Każda z warstw halo ma inny kształt, zasięg i jasność i warto byłoby szczegółowo przyjrzeć się każdej z nich osobno.
Odkrycie poszczególnych warstw halo galaktycznego sprawiło, że naukowcy zaczęli rozważać rewizję naszej aktualnej wiedzy o masie LMC. Okazuje się bowiem, że LMC może być dużo bardziej masywny niż wcześniej uważano.
„Nasze odkrycia wskazują, że Wielki Obłok Magellana może być dużo większy niż wcześniej uważano. Aby sprawdzić dokładnie o ile większy może być LMC musimy spektroskopowo zbadać strumienie gwiazd i sprawdzić ich prędkości,” powiedział Belokurov.
Naukowcy także zauważają, że połączenie danych fotometrycznych z dodatkowymi obserwacjami spektroskopowymi pozostałości po interakcjach pływowych może dostarczyć więcej informacji o historii orbitalnej Obłoków Magellana. To kluczowe informacje pozwalające przewidzieć przyszłość obłoków, bowiem aktualnie przechodzą one proces łączenia się z Drogą Mleczną.
Źródło: arxiv/phys.org