Okazuje się, że nasze pozornie łagodne Słońce ma przeszłość przestępczą.
Najnowsze badania przeprowadzone przez naukowców z Obserwatorium w Lejdzie oraz Uniwersytetu Cornell rzucają nowe światło na osobliwy przypadek jednego z najbardziej nietypowych członków Układu Słonecznego: 90377 Sedna.
Zespół naukowców pod kierownictwem Mike’a Browna odkrył 90377 Sedna pod koniec 2003 roku. Zanim Międzynarodowa Unia Astronomiczna nadała mu imię obiekt ten nazywał się 2003 VB12.
Od samego początku Sedna była nietypowa. Podróżując po trwającej 11400 lat orbicie, Sedna w peryhelium znajduje się „zaledwie” 76 AU (1 jednostka astronomiczna – odległość Ziemia-Słońce), natomiast w aphelium (punkt na orbicie najbardziej oddalony od Słońca) aż 936 AU. Tu warto zauważyć, że 1000 AU to już 1.6% roku świetlnego. Aktualnie Sedna znajduje się 86 AU od Słońca i przygotowuje się do przejścia przez peryhelium już w 2076 roku. Można przypuszczać, że udało się ją odkryć tylko dlatego, że jest tak blisko peryhelium. Lecz to także daje do myślenia. Do myślenia o tym czego jeszcze nie zauważyliśmy albo dlaczego Sedna ma właśnie tak niesamowitą orbitę.
Zatwierdzony do publikacji w MNRAS artykuł analizuje czy Sedna nie została „ukradziona” innej gwieździe we wczesnym okresie powstawania Słońca i Układu Słonecznego. Wykorzystując symulacje komputerowe zespół stworzył modele 10 000 zbliżeń gwiazd do Słońca próbując ustalić, które bliskie przejście gwiazdy mogło spowodować wyrwanie z jej grawitacji Sedny i umieszczenie jej na takiej orbicie jaką teraz obserwujemy.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=QB52UHYE8oc&w=640&h=480]
„Ustaliliśmy, że gwiazda macierzysta Sedny miała od jednej do dwóch mas Słońca i zbliżyła się do Słońca na odległość 200-400 AU,” mówi dr Lucie Jilkova z Obserwatorium w Lejdzie. „Tak bliskie spotkanie prawdopodobnie miało miejsce gdy Słońce wciąż jeszcze było członkiem gromady nowych gwiazd – rodziny około 1000 gwiazd powstałych w tym samym czasie stosunkowo blisko siebie, około 4 miliardów lat temu.”
Według modelu do obserwowanej orbity Sedny pasuje zbliżenie gwiazdy o masie 1.8 masy Słońca na odległość 340 AU (11 razy dalej niż odległość Słońce-Neptun).
W artykule przyjęto nazwę „Sednitos” (lub „Sednoids”) na tego typu obiekty odwiedzające Pas Kuipera. W 2012 roku astronomowie z Obserwatorium Cerro Tololo odkryli na podobnej orbicie obiekt 2012 VP113. Oznaczenie 'VP’ spowodowało, że nieoficjalnie odległemu obiektowi nadano przezwisko ’Biden’ po Vice Prezydencie USA… cóż, było to wszak rok wyborów prezydenckich w USA.
Także są powody, aby dopuszczać możliwość, że dalej w Układzie Słonecznym wysyła te Sednitos w kierunku peryhelium zbliżonego do peryhelium Sedny. Naukowcy dopuszczają także możliwość istnienia jednego lub kilku obiektów o masie planety w odległości 200-250 AU….. zaznaczam jednak, że jest to zupełnie oddzielna dyskusja oparta na badaniach naukowych od bzdurnego nonsensu dotyczącego „tajemniczej Nibiru”……
Jeżeli naukowcy nie pomylili się w swoich badaniach, Sedna może mieć sporo towarzystwa w regionie Senitos. W zakresie od 50 do 1000 AU może znajdować się nawet 930 planetazymali, a dalej w wewnętrznym Obłoku Oorta może znajdować się kolejnych 430 obiektów. Wszystkie one mogą pochodzić z tego samego zbliżenia do innej gwiazdy.
Sedna – obiekt o jasności +21mag w gwiazdozbiorze Byka to wciąż tajemniczy świat, o którym prawie nic nie wiemy. Opierając się na szacunkach astronomowie oszacowali jej średnicę na 1000 km. Wydaje się, że jest to najbardziej czerwony obiekt Układu Słonecznego i może okazać się, że jest czerwonym bliźniakiem Plutona.
Obserwatoria nowej generacji takie jak chociażby misja Gaia czy Large Synoptic Survey Telescope (planowany start obserwacji w 2019 roku) mogą odkryć przed nami kolejne obiekty tego typu.
„Istotnym elementem układanki jest zaobserwowanie kolejnych obiektów takich jak Sedna,” mówi dr Jilkova. „Aktualnie znamy tylko dwa takie obiekty. W najbliższych latach spodziewamy się kolejnych odkryć, które rzucą nowe światło na obiekty należące do rodziny Sedny oraz młodociane występki naszego Słońca.”
Źródło: MNRAS/technology.org